Pierwsze doświadczenia ze strzelnicą obrony wejścia i zapola w schronach do ognia czołowego (1936), Część II

Posted on Franz AufmannPosted in Fortyfikacje niemieckie

Opracował: Franz Aufmann

Fot. 01. Widok dwu­sek­to­ro­we­go schro­nu broni ma­szy­no­wej 702 Po­zy­cji Odry (niem. Oder-Stel­lung) od stro­ny przed­po­la. Ścia­ny bocz­ne oraz płyty sta­lo­we, chro­nią­ce sta­no­wi­ska ckm otrzy­ma­ły nasyp ziem­ny [01].

Rzeźba terenu umożliwiała niemieckim planistom, planującym budowę odcinka obrony  „Groß Karzenburg” Pozycji Pomorskiej [02], wyjątkowo łatwe wkomponowanie schronów w otaczający ich teren. Schrony zagłębiono w gruncie do poziomu górnej powierzchni stropu. Odsłonięto częściowo płytę ze strzelnicą, chroniącą stanowisko bojowe 7,92 mm ciężkiego karabinu maszynowego MG 08 na podstawie fortecznej. Tylna elewacja schronu z wejściem, zagłębiona w gruncie, nie była narażona na bezpośredni ostrzał. Część schronów, wznoszona w 1936 roku otrzymała dodatkową strzelnicę obrony wejścia i zapola. W sektorze ostrzału broni ręcznej znalazła się elewacja schronów oraz bezpośrednio przyległe do niej zagłębienie terenu.

 

Fot. 02. Tylna ścia­na schro­nu 702 z wi­docz­nym za­bez­pie­cze­niem przed wo­da­mi grun­to­wy­mi. Strzel­ni­ca obro­ny wej­ścia i za­po­la, po­ło­żo­na wy­jąt­ko­wo nisko nad po­zio­mem grun­tu. W ścia­nie po­zo­sta­ło­ści wspor­ni­ków dla siat­ki chro­nią­cej przed za­sy­py­wa­niem ele­wa­cji.
Fot. 03. Strzel­ni­ca obro­ny wej­ścia i za­po­la zo­sta­ła wy­ko­na­na wy­jąt­ko­wo nisko nad po­zio­mem grun­tu. Zre­zy­gno­wa­no z jed­ne­go, dol­ne­go stop­nia pro­fi­lu prze­ciwry­ko­sze­to­we­go.

Równie dobrze radzono sobie na podmokłym terenie Pozycji Odrzańskiej. W uzasadnionych przypadkach schron umieszczano w wannie, zabezpieczającej przed przenikaniem wód gruntowych. Ściany boczne otrzymały nasyp ziemny, a tylną ścianę schronu z wejściem miał chronić specjalnie uformowany wał ziemny. Dobrym przykładem takiego rozwiązania może być dwusektorowy schron o numerze 702, wzniesiony w 1936 roku na pozycji ryglowej w pobliżu miejscowości Cigacice (niem. Tschicherzig) a dokładniej Leśnej Góry. Schron wykonano w klasie odporności B1.
Nowo wprowadzaną w 1936 roku zewnętrzną strzelnicę obrony wejścia i zapola, jako rozwiązanie mające podnieść efektywność obrony,  umieszczono wyjątkowo nisko nad poziomem gruntu. Dlatego też zrezygnowano z jednego, dolnego stopnia profilu przeciw-rykoszetowego. Stanowisko broni ręcznej chroniła 4 cm płyta stalowa 48 P8 z zamknięciem. Powierzchnie ścian, ze strzelnicą i dwoma wejściami do obiektu, tworzą kąt około 105 stopni. W tych warunkach skutecznym byłby już symetryczny sektor ostrzału o rozwartości 30 stopni w płaszczyźnie poziomej dla strzelnicy o osi prostopadłej do powierzchni ściany. Przeprowadzone pomiary strzelnicy wykazały, że jej rozglifienie umożliwiało prowadzenia ognia w sektorze 45 stopni.

Podobnie jak w przypadku schronów odcinka „Groß Karzenburg” Pozycji Pomorskiej, w sektorze ostrzału broni ręcznej znalazła się elewacja schronów oraz bezpośrednio przyległy do niej teren. Obustronnie wykonano wał ziemny. Miał za zadanie chronić tylną ścianę oraz strzelnicę obrony wejścia i zapola przed bezpośrednim ostrzałem. Zgodnie z planem ogni zapole schronu znalazło się w sektorze ognia 7,92 mm ciężkiego karabinu maszynowego MG 08 schronu 697 pozycji tyłowej.

 

Fot. 04. Tylna ścia­na schro­nu 702 z wej­ścia­mi i strzel­ni­cą obro­ny wej­ścia i za­po­la. Obu­stron­nie wy­ko­na­no wał ziem­ny chro­nią­cy przed bez­po­śred­nim ostrza­łem.

[01] – Zamieszczone zdjęcia wykonano w 2006 roku.

[02] –  Zagadnienie poruszono w opracowaniu Pierwsze doświadczenia ze strzelnicą obrony wejścia i zapola w schronach do ognia czołowego (1936), Część I