Opracował: Franz Aufmann

 

 

Urząd Uzbrojenia (niem. Waffen Amt) wprowadził w 1935 roku dwa nowe rozwiązania konstrukcyjne zamknięcia strzelnicy [01] broni ręcznej (niem. Gewehrschartenverschluss). Zgodnie z instrukcją „Vorschrift für den Bau ständiger Befestigungsanlagen z 1933 roku jedno z nowo opracowanych zamknięć strzelnicy otrzymało oznaczenie 57P8 [02]. Przewidziano je dla  wewnętrznych strzelnic obrony wejścia. W porównaniu do wcześniej stosowanych zamknięć tego typu, pancerz 57P8 otrzymał znacznie większą płytę stalową. Jej wymiary wynoszą 54 x 64 cm. Zwiększono grubość płyty z 2 cm, typowej w starszych zamknięć strzelnicy nie ujętych w Panzer Atlas Nr. 1, do 3 cm [03]. Ze względu na przeznaczenie pancerza jego płytę wykonano ze stali konstrukcyjnej o średniej zawartości węgla. Płytę zamknięcia strzelnicy osadzano w bryle schronu w procesie jego betonowania. Od strony wejścia osłonięta była żelbetową ścianą (Fot. 01). Wymiary strzelnicy, podobnie jak we wcześniej produkowanych zamknięciach, wynoszą 12 x 8 cm w świetle. Strzelnica zamykana jest uchylną stalową płytką, mocowaną do płyty przy pomocy zawiasu (Fot. 02). W pozycji „zamknięte” blokowano ją za pomocą śruby z nakrętką motylkową (Fot. 04). Dociśnięta przez śrubę płytka, zamykająca strzelnicę, gwarantowała wymaganą gazoszczelność dzięki zastosowaniu filcowej uszczelki. Uszczelka mocowana była do stalowej płyty (Fot. 04) za pomocą wkrętów. W pozycji zamknięte, powierzchnia płytki zamykającej strzelnicę tworzyła z płytą pancerza jednolitą powierzchnię (Fot. 01). Konstrukcja płyty wyjątkowo prosta. Była powszechnie stosowana w  niemieckiej fortyfikacji. Szacuje się, że dla jej potrzeb wykonano około 30 402 sztuk do połowy lutego 1942 roku.
Zdjęcia wykonano w schronie Regelbau 120a przeznaczonym dla obserwatora artylerii, wzniesionego na Przedmościu Warszawy (Dąbrowiecka Góra) w 1941 roku. Schron został wyremontowany dzięki staraniom koła terenowego „Przedmoście Warszawa” Stowarzyszenia na Rzecz Zabytków Fortyfikacji Pro Fortalicium.