Opracował: Franz Aufmann
W drugiej połowie 1936 roku opracowano zastępczy zestaw mocujący dla karabinów maszynowych (niem. Behelfsmäßiges Lager für Laffettenaufsatzstück) w możliwością zastosowania w obiektach fortyfikacyjnych. Zestaw mocujący otrzymał oznaczenie 642 S2. Pozwalał na mocowanie wysięgników z karabinami maszynowymi MG 08, MG 08/15, MG 13 i MG 34, wykorzystywanymi jako lekkie karabiny maszynowe (niem. l.M.G.).
Zastępczy zestaw mocujący dla lekkiego karabinu maszynowego składał się z wysięgnika i dwóch wsporników. Dolny wspornik zapewniał odpowiednie położenie karabinu maszynowego w strzelnicy, a górny wspornik pionową pozycję wysięgnika. Wysięgnik karabinu maszynowego bazowano na sworzniu dolnego wspornika. Wysięgnik, po nasunięciu na sworzeń dolnego wspornika mocowano za pomocą uchylnej obejmy górnego wspornika. Śruba z nakrętką motylkową zapewniała dostateczny docisk obejmy mocującej. W zależności od typu karabinu maszynowego dolny wspornik mógł być mocowany do ściany w dwóch położeniach: górnym (np. dla MG 08/15) lub dolnym (np. dla MG 34). Dla broni starszych typów broni jak MG 08 lub MG 08/15 należało wraz z zestawem mocującym 642 S2 zamówić wysięgnik. W przypadku MG 34 wysięgnik stanowił już standardowe wyposażenie.
Stanowisko bojowe
Dowódca broni, zajmujący stanowisko po lewej stronie strzelnicy i nadzorujący sektor ostrzału przy pomocy przeziernika, wydawał rozkaz umieszczenia broni w strzelnicy. W celu osadzenia lekkiego karabinu maszynowego MG 08 lub MG 08/15 w zestawie mocującym 642 S2 należało w pierwszej kolejności zamocować broń do wysięgnika. Czynność tą wykonywał taśmowy. Broń przytrzymywał celowniczy. Następnie taśmowy (zajmujący stanowisko po prawej stronie strzelnicy) otwierał prawą ręką strzelnicę. Celowniczy wsuwał broń w strzelnicę i nasuwał wysięgnik na sworzeń wspornika. Celowniczy dokręcał lewą ręką śrubę obejmy mocującej wysięgnik karabinu maszynowego. Stanowisko było gotowe do prowadzenia ognia.
Pozornie nieistotna zmiana położenia przeziernika względem strzelnicy z lewej na prawą stronę, wprowadzała konflikt w zakresie współdziałania załogi przy zastosowaniu nieodpowiedniego dla danego stanowiska uzbrojenia. Płyta 422 P01 z nowym rozwiązaniem ryglowania zasuwy strzelnicy ułatwiła pracę projektantom. Rozwiązała część problemów występujących na stanowisku obrony wejścia i zapola.
