Opracował: Franz Aufmann
Na szczególną uwagę zasługuje jeden z trzech schronów broniących przeprawy mostowej do Starowic na rzece Piławie. Został wybudowany w 1936 roku (na mapie oznaczony jako Br 07). W nomenklaturze niemieckiej określano go jako schron broni maszynowej bez pomieszczenia gotowości bojowej (niem. MG-Schartenstand ohne Breistschaftsraum). Został wybudowany w 1936 roku. Jego lokalizacja została bardzo starannie wybrana. W sektorze ognia stanowiska ciężkiego karabinu maszynowego znajdował się odległy zaledwie o 180 metrów most na Piławie, a obserwator artylerii posiadał łączność optyczną [01] z pozostałymi dwoma schronami Br 06 i Br 08. W tych obiektach stanowiska do łączności optycznej umieszczono w murze oporowym tylnej elewacji.
Schron Br 07 został wybudowany w klasie odporności na ostrzał B1. Otrzymał obustronny obsyp ziemny, chroniący przed ostrzałem artyleryjskim. Posiada częściowo zachowaną równię ogniową. Płyta stalowa 7P7 o grubości 10 cm stanowiła osłonę dla stanowiska bojowego karabinu maszynowego sMG 08. Osadzono ją
w osi symetrii izby bojowej. Wykonano standardowe, żelbetonowe przedpiersie chroniące pancerz przed ostrzałem, wnikaniem pocisków artyleryjskich pod fundament, a strzelnicę ckm przed zasypaniem.
Podczas powojennych prac saperskich, wewnętrzna eksplozja odrzuciła stalową płytę, lekko uniosła strop i zniszczyła ścianę działową pomiędzy izbą bojową a przedsionkiem. Zniszczenie ściany działowej spowodowało, że wyjątkowo dobrze widoczny jest układ belek dwuteowych, wzmacniających konstrukcję stropu. W części bojowej schronu belki ułożono prostopadle do osi schronu. Na całej powierzchni stropu, rozłożono pomiędzy belkami arkusze blachy stalowej. Chroniły załogę przed odłamkami betonu, które mogły tworzyć się podczas uderzeń pocisków większych kalibrów w strop.
W tylnej ścianie pomieszczenia bojowego umieszczono wewnętrzne stanowisko obrony wejścia. Strzelnica przeznaczona była dla broni ręcznej. Zachował się jedynie boczny fragment profilu przeciwrykoszetowego strzelnicy. Przedsionek, pełnił rolę biernej śluzy przeciwgazowej. W obiektach z 1936 roku nie był jeszcze ujmowany w układzie wentylacji. W nim też umieszczono wyjście ewakuacyjne.
Wejście do schronu chroniły świetnie opracowane pod względem konstrukcyjnym drzwi stalowe 14P8.
Na tylnej elewacji schronu wykonano niszę dla odkrytego stanowiska obserwatora. Chronione było stalowymi drzwiami 54P8 od strony zapola, a od góry stalową blachą na dwóch wysuwanych pionowo do góry wysięgnikach. Drzwi osadzono w płaszczyźnie tylnej ściany [01].
Załogę schronu stanowiła obsada ciężkiego karabinu maszynowego (dowódca schronu – broni z czterema żołnierzami) oraz obserwator artylerii. Zaplecze socjalne zostało ograniczone do minimum. Stosowano składane drewniane meble (stół i taborety) oraz składanych prycz. Pomieszczenie otrzymało instalację kominową oraz niszę w ścianie działowej na ustawienie pieca.
[01] – Została opisana w opracowaniu Łączność optyczna w schronach odcinka „Bruchmühle” Pozycji Pomorskiej
[02] – zostało opisane w opracowaniu Odkryte stanowisko obserwatora.