Otwarte stanowisko obserwatora artylerii – Badania terenowe

Posted on Posted in Fortyfikacje niemieckie
Opracował: Franz Aufmann
Fot. 01. Widok odkrytego stanowiska obserwatora artylerii w schronie, wzniesionym w 1936 roku w ramach rozbudowy odcinka obrony w pobliżu miejscowości Sępolno Wielkie (Pozycja Pomorska). Zaokrąglona część niszy skierowana była w kierunku przedpola. Obustronnie osadzono w bocznych ścianach cylindryczne prowadnice kolumn górnej osłony stanowiska (Fot. Marek Leszczyński).
Fot. 02. Odkryte stanowisko obserwatora w schronie dowodzenia z izbą bojową na ckm.
Fot. 03. Otwarte stanowisko obserwatora artylerii. Na wprost – pionowa stalowa prowadnica z kanałem na do mocowania kolumn górnej osłony stanowiska. Po prawej stronie prowadnicy wylot rury łączności głosowej i nisza na przyłącze telefoniczne (Fot. Paweł Winnicki).

Odkryte stanowisko obserwatora artylerii jest nadal przewidziane w nowo wznoszonych w 1936 roku niemieckich obiektach fortyfikacji stałej Pozycji Pomorskiej [01]. Przykładem zastosowania tego rozwiązania jest kompanijny schron dowodzenia ze stanowiskiem ogniowym na ciężki karabin maszynowy (niem. Kompanieführer-Stand mit MG-Schartenanlage). Obiekt został wzniesiony na południe od drogi Sępólno Wielkie – Kołtki. Otrzymał sygnaturę Karz. 12.

Odkryte stanowisko obserwatora zostało umieszczone na tylnej ścianie schronu. Niszę stanowiska obserwacyjnego zabezpieczały od tyły stalowe drzwi 54P8 (osadzone w płaszczyźnie elewacji), a od góry pozioma osłona. Pozioma osłona nie zachowała się. Zapewne wykonano ją ze stalowej walcowanej blachy. Obserwator, po podniesieniu stalowej osłony do góry, mógł prowadzić nadzór pola walki za pomocą sprzętu optycznego. Osłona unoszona była na dwóch pionowych kolumnach, przesuwnych w cylindrycznych prowadnicach osadzonych w bocznych ścianach stanowiska obserwacyjnego [02].
Stanowisko zapewniało obserwatorowi minimum komfortu. Podstawę niszy umieszczono około 128 cm poniżej zewnętrznej powierzchni stropu schronu. Szerokość stanowiska wynosi 70 cm. Obserwator miał zapewnioną łączność z punktem dowodzenia. Informacje mógł przekazywać za pomocą rury głosowej. Jej wylot znajduje się w zaokrąglonej części czołowej stanowiska. Ta metoda łączności była zawodna, szczególnie  podczas prowadzenia ognia ze stanowiska ciężkiego karabinu maszynowego. Dlatego też w ścianie czołowej stanowiska wykonano dodatkowo niszę na przyłącze telefoniczne. Zapewniało ono łączność ze stanowiskiem dowodzenia w schronie i polową siecią telefoniczną po przez drugie przyłącze, standardowo mocowane w niszy na elewacji wejściowej obiektu.

Tuż nad niszą na przyłącze telefonicznie (w osi stanowiska) osadzono w ścianie płytkę stalową do mocowania sprzętu optycznego. Do obserwacji stosowano lornetki nożycowe.

 


[01] – więcej w opracowaniu Odkryte stanowisko obserwatora artylerii
[02] – Tego typu rozwiązanie nie było stosowane w schronach wzniesionych w 1936 roku z otwartym stanowiskiem obserwatora artylerii na Pozycji Lidzbarskiej.