Opracował: Franz Aufmann

Drzwi kratowe wz. 37 (cz. Mřížové dveře vz.37), stosowane były w czechosłowackich schronach broni maszynowej do ognia bocznego, nazywanymi popularnie rzopikami (cz. ŘOPík). Jednoskrzydłowe drzwi kratowe o wymiarach 60 x 120 cm to klasyczna konstrukcja spawana, spełniająca wymagania konstrukcyjne rysunku R – 238. Zgodnie z wstępnymi założeniami drzwi kratowe wz. 37 miały otwierać się w kierunku wnętrza korytarza schronu. Dlatego też zaprojektowano je w dwóch wariantach, jako otwierane w „lewo” i „prawo” w zależności od kierunku załamania korytarza wejściowego do schronu. Takie rozwiązanie utrudniło gospodarkę materiałową zarówno na etapie produkcyjnym jak i budowy obiektów. Problem rozwiązano wprowadzając nowe, już symetryczne  drzwi kratowe o oznaczeniu wz. 38 (zgodnie z wymaganiami konstrukcyjnymi rysunku R – 443). W latach powojennych część drzwi kratowych wz. 37 poddano przeróbkom. Zmiany te wprowadziły małe zamieszanie w procesie identyfikacji drzwi.

Znane są przypadki zastosowani czechosłowackich drzwi kratowych wz. 37 w polskich schronach fortyfikacji polowej. Po aneksji Zaolzia w październiku 1938 roku przez oddziały Wojska Polskiego, przejęte zostały składy saperskie czechosłowackiej armii. Część zgromadzonych zapasów została wykorzystana przez saperów WP.