Opracował: Franz Aufmann
Zadaniem załogi stanowiska warowniczego Wachtturm W.T. 90 (Wacht Turm Modell 1890) było prowadzenie obserwacji w wyznaczonym sektorze i powiadomienie w przypadku ataku piechoty nieprzyjaciela. Sygnał alarmu przekazywano ze stanowiska do izby gotowości bojowej i wypoczynku (niem.Bereitschaftsraum) za pomocą dzwonka.
W latach 1891-94 Zakład Grusona [01] (Grusonwerk) w Magdeburgu-Bruckau wykonał 129 opancerzonych stanowisk wartowniczych – obserwacyjnych dla nowo wznoszonych fortów lub modernizowanych twierdz. Każde z wykonanych stnowisk otrzymało tabliczkę znamionową z numerem kolejnym i rokiem produkcji (Fot.02). Czasza pancerza, o wadze 265 kg, została wykonana metodą odlewania z utwardzającego się powierzchniowo żeliwa. Zakład Grusona do perfekcji opanował technikę odlewania żeliwnych pancerzy. Firma Krupp z Essen przeprowadziała w 1865 roku doświadczalny ostrzał pancerzy żeliwnych Zakładu Grusona. W utajnionym sprawozdaniu rzeczoznawcy z firmy Friedrich Krupp uznali wyższość wyrobów Grusonwerk.
Pancerz Wachtturm W.T. 90 zaliczano do typu lekkiego (odłamko-odporny). Grubość obrotowej czaszy, chroniącej stanowisko wartownika – obserwatora, wynosiła około 3 cm. Najwyżej położony punkt czaszy wznosił się jedynie 25 cm nad betonową konstrukcją (Fot. 01). Pancerz skutecznie osłaniał obserwatora przed ostrzałem z broni ręcznej i odłamkami pocisków artyleryjskich. Ze względu na wyjątkowo małe gabaryty, stanowił trudny do zniszczenia cel dla nieprzyjaciela.
Lekki pancerz umożliwił zastosowanie najprostszych rozwiązań konstrukcyjnych. Obrotowa czasza otrzymała dwa otwory obserwacyjne, podstawowy i mniejszy pomocniczy. Nie zostały ustawione w jednej osi. Oba otwory były zamykane za pomocą przesuwnych zasuw. Pancerz ustawiono bezpośrednio na trzech rolkach (Fot. 03), mocowanych obrotowo do przedpancerza. Każdą z rolek wyposażono w uchwyt (Fot. 03). Ułatwiał obserwatorowi ustawienie pancerza w żądanym kierunku obserwacji.
Przestrzeń stanowiska obserwacyjnego ograniczał przedpancerz płytko osadzany w betonowym stropie fortu. Waga nitowanej konstrukcji przedpancerza o średnicy 80 cm wynosi 425 kg. Do bocznej ściany szybu zamocowano obrotowy wspornik z siedziskiem dla obserwatora o regulowanej wysokości (Fot. 06). Przyjęcie odpowiedniej pozycji do obserwacji ułatwiały obejmy. Dwie znajdowały się na wysokości rąk a trzecia na poziomie stóp obserwatora jako podparcie.
Podjęto decyzję o zastosowaniu najprostszego rozwiązania zabezpieczającego obserwatora. Powyżej stalowej drabiny zamocowano obejmę z siatką (Fot. 07). Uchylna część obejmy siatki mogła być podniesiona za pomocą dwóch łańcuchów lub bezpośrednio z poziomu drabiny. Nie zdecydowano się na wyposażenie stanowiska obserwacyjnego w stały stalowy podest, mocowany na stałe do ściany szybu. Podest umożliwiał przekazanie stanowiska zmiennikowi a przede wszystkim ułatwiał ewakuację rannego obserwatora.
Do twierdz, znajdujących się na wschodnich terenach Niemiec, przekazano łącznie 54 [02] egzemplarzy opancerzonych stanowisk obserwacyjnych W.T. 90. Zachowane pojedyncze pancerze można zobaczyć jeszcze w Forcie XIV Twierdzy Toruń.
[01] – Firma Friedrich Krupp z siedzibą w Essen dokonała wrogiego przejęcia Zakładu Grusona w Magdeburgu – Bruckau w 1892 roku. Od 1893 roku zakład w Magdeburgu nosi nazwę Friedrich Krupp AG Grusonwerk.
[02] – łącznie z 12 egzemplarzami pancerzy, przeznaczonymi dla Twierdzy Królewiec w Prusach Wschodnich.
