Opracował: Franz Aufmann
Telefon forteczny (niem. Festungsfernsprecher R) typu R o cylindrycznym kształcie (Fot. 01) zaprojektowano dla sześciostrzelnicowych kopuł bojowych 35P8, 20P7 i 40P8 [01] na ckm o strzelnicach z zamknięciami kulowymi. Jest specjalną wersją standardowego telefonu fortecznego typu induktorowo-brzęczykowego, przeznaczonego do użytku w polowych sieciach telefonicznych.
Dla telefonu fortecznego typu R wykonano nową obudowę o cylindrycznym kształcie. Wykorzystano standardowe podzespoły telefoniczne, przez co obniżono koszty wytwarzania. Zrezygnowano jednak z typowej słuchawki z mikrofonem. Zastosowano zestaw słuchawkowy z mikrofonem (Rys. 02). Umożliwiał on wykonywanie podstawowych czynności na stanowiskach bojowych. Dowódca kopuły mógł sprawnie prowadzić obserwację okrężną pola walki za pomocą peryskopu, jednocześnie składać meldunek o sytuacji lub wydawać rozkazy obu załogom ckm. Konstrukcja telefonu pozwalała na obsługę kilku jednocześnie podłączonych zestawów słuchawkowych. Zestaw słuchawkowy podłączano do telefonu za pomocą pięciowtykowago gniazda, znajdującego się w uskoku cylindrycznej części obudowy.
Do wywołania rozmówcy w centrali (drugim telefonie) wykorzystywano przycisk brzęczyka lub korbkę induktora. Oba elementy były łatwo dostępne i znajdowały się na górnej powierzchni telefonu. Telefon posiadał własne źródło zasilania.
Baterie znajdowały się oddzielnej kasecie, która znajdowała się poniżej platformy kopuły. Telefony z induktorem i o własnym zasilaniu określane były w polskiej nomenklaturze jako telefony typu MB (w niemieckiej – OB-Speisung).
Telefon zamocowano do kolumny (podtrzymującej peryskop do obserwacji okrężnej) obrotowo osadzonej w platformie w pionowej osi kopuły. Przewody sieci telefonicznej oraz zasilające wyprowadzono w osi dolnej podstawy obudowy telefonu.
[01] – Telefon forteczny (niem. Festungsfernsprecher R) typu R wykorzystywany był również w trójstrzelnicowych kopułach broni maszynowej z kulowym zamknięciem strzelnic.