Opra­co­wał: Franz Auf­mann

Te­le­fon for­tecz­ny (niem. Fe­stungs­fern­spre­cher R) typu R o cy­lin­drycz­nym kształ­cie (Fot. 01) za­pro­jek­to­wa­no dla sze­ścio­strzel­ni­co­wych kopuł bo­jo­wych 35P8, 20P7 i 40P8 [01] na ckm o strzel­ni­cach z za­mknię­cia­mi ku­lo­wy­mi. Jest spe­cjal­ną wer­sją stan­dar­do­we­go te­le­fo­nu for­tecz­ne­go typu in­duk­to­ro­wo-brzę­czy­ko­we­go, prze­zna­czo­ne­go do użyt­ku w po­lo­wych sie­ciach te­le­fo­nicz­nych.
Dla te­le­fo­nu for­tecz­ne­go typu R wy­ko­na­no nową obu­do­wę o cy­lin­drycz­nym kształ­cie. Wy­ko­rzy­sta­no stan­dar­do­we pod­ze­spo­ły te­le­fo­nicz­ne, przez co ob­ni­żo­no kosz­ty wy­twa­rza­nia. Zre­zy­gno­wa­no jed­nak z ty­po­wej słu­chaw­ki z mi­kro­fo­nem. Za­sto­so­wa­no ze­staw słu­chaw­ko­wy z mi­kro­fo­nem (Rys. 02). Umoż­li­wiał on wy­ko­ny­wa­nie pod­sta­wo­wych czyn­no­ści na sta­no­wi­skach bo­jo­wych. Do­wód­ca ko­pu­ły mógł spraw­nie pro­wa­dzić ob­ser­wa­cję okręż­ną pola walki za po­mo­cą pe­ry­sko­pu, jed­no­cze­śnie skła­dać mel­du­nek o sy­tu­acji lub wy­da­wać roz­ka­zy obu za­ło­gom ckm. Kon­struk­cja te­le­fo­nu po­zwa­la­ła na ob­słu­gę kilku jed­no­cze­śnie pod­łą­czo­nych ze­sta­wów słu­chaw­ko­wych. Ze­staw słu­chaw­ko­wy pod­łą­cza­no do te­le­fo­nu za po­mo­cą pię­ciow­ty­ko­wa­go gniaz­da, znaj­du­ją­ce­go się w usko­ku cy­lin­drycz­nej czę­ści obu­do­wy.
Do wy­wo­ła­nia roz­mów­cy w cen­tra­li (dru­gim te­le­fo­nie) wy­ko­rzy­sty­wa­no przy­cisk brzę­czy­ka lub korb­kę in­duk­to­ra. Oba ele­men­ty były łatwo do­stęp­ne i znaj­do­wa­ły się na gór­nej po­wierzch­ni te­le­fo­nu. Te­le­fon po­sia­dał wła­sne źró­dło za­si­la­nia.