Schron pozorny – uzbrojony do ognia bocznego.
Opracował: Franz Aufmann
Obiekty pozorne były typem budowli fortecznej wyjątkowo rzadko stosowanym na „Linii Mołotowa”. Dwie ciekawe konstrukcje schronów pozornych uzbrojonych, zachowały się w pobliżu miejscowości Wólka Zamkowa. W widoku od strony nieprzyjaciela, posiadały wszystkie charakterystyczne cechy ciężkich obiektów bojowych fortyfikacji stałej. Uzbrojone schrony pozorne miały utrudniać nieprzyjacielowi rozpoznanie rzeczywistej siły umocnień i położenia schronów bojowych. W pierwszej fazie walki skutecznie absorbowały środki ogniowe nieprzyjaciela. Swoim ogniem mogły wypełniać martwe pola obrony.
Oba zachowane schrony pozorne, z trzech wybudowanych, przynależne były do prawoskrzydłowego punktu oporu batalionowego węzła obrony „Drohiczyn”[01] 62 Brzeskiego Rejonu Umocnionego. Pierwszy z nich miał sugerować swoim wyglądem istnienie schronu do ognia bocznego (Fot. 01.) dla dwóch ciężkich karabinów maszynowych (PPK). Schron otrzymał charakterystyczny orylon, typowy dla schronów do ognia bocznego oraz dwie wnęki sygnalizujące obecność stanowisk bojowych. Konstrukcję obiektu wykonano z żelbetonu o zmiennej grubości. Wykonana ściana posiadała grubość 15-30 cm, zwiększoną przy strzelnicach do około 40 cm. Przestrzenną konstrukcję ściany wzmocniono od tyłu żelbetonowymi belkami Fot. 02 i Fot. 03. Orylion też nie stanowił monolitycznej konstrukcji. Małym nakładem pracy, przy zastosowaniu oryginalnego rozwiązania konstrukcyjnego uzyskano wyjątkowo dobry efekt pozoracyjny.
Obserwację przedpola lub ostrzał z ręcznego karabinu maszynowego można było prowadzić tylko z jednego małego pomieszczenia. Znajdowało się za prawą strzelnicą (na Fot. 01 jest to pierwsza strzelnica z lewej strony). Do pomieszczenia prowadził krótki korytarz zabezpieczony prawdopodobnie standardowymi drzwiami kratowymi. Otwór wejściowy oraz wzmocnienia ściany pokazano na zdjęciu 03.
