Opracował: Franz Aufmann
UWAGA.
Schron poddano pracom konserwatorskim w latach pięćdziesiątych zeszłego wieku. W tym okresie osadzono w otworach wejściowych niemiecki ościeżnice, widoczne na zaprezentowanych zdjęciach
Opis do rys. 01. 1. lewa izba bojowa ckm ze strzelnicą rkm obrony wejścia i zapola, 2. prawa izba bojowa ckm, 3. izba dowodzenia, 4. śluza przeciwgazowa z zapleczem technicznym i strzelnicą obrony wejścia, 5. Korytarz wejściowy z drzwiami kratowymi i szczeliną przeciw podmuchową, 6. wewnętrzny szyb wyjścia ewakuacyjnego, 7. zewnętrzny szyb wyjścia ewakuacyjnego, 8. strzelnica obrony wejścia i zapola, 9. czerpnia powietrza.
Jednokondygnacyjny schron do ognia bocznego na dwa ciężkie karabiny maszynowe i rkm [01] (ros. одноэтажный пулеметный полукапонир на две пулемётные установки i и ручной пулемёт) zaplanowano wyjątkowo oszczędnie. Ściana czołowa i boczna posiadała nasyp kamienno – ziemny, chroniący przed ostrzałem od strony przedpola. Jego pozostałości widoczne są na fot. 01. Wysunięty orylon zabezpieczał obie strzelnice ckm przed ogniem skośnym i chronił je przed zasypaniem przez przemieszczający się nasyp pod wpływem eksplozji pocisków artyleryjskich. Od strony przedpola schron rozpoznawalny był jako niewielki pagórek. Rozpięte maty lub siatki maskujące na podnoszonych wspornikach podczas prowadzenia ognia, świetnie maskowały obiekt przed rozpoznaniem z powietrza.
Rozkład izb bojowych i ich kubatura nie odbiega od standardów przyjętych w sowieckiej fortyfikacji stałej dla obiektów Linii Mołotowa na dwa ciężkie karabiny maszynowe do ognia bocznego ze strzelnicą obrony wejścia i zapola.
Uzbrojenie
Schron miał być wyposażony w nowo zaprojektowane pancerze skrzynkowe z podstawą forteczną dla ckm. Zgodnie z nazewnictwem sowieckim nowe stanowisko bojowe określano jako zestaw PK4b. Pancerze mogły być osadzane w ścianie schronu podczas jego budowy. Ze względu na częste opóźnienia w dostawach wyposażenia opracowano technologię, pozwalającą na późniejszy montaż. W ścianie obiektu pozostawiono dwa otwory technologiczne dla późniejszego osadzenia pancerzy. Przestrzeń, pomiędzy ścianami otworu technologicznego a ustawionym w nim pancerzem, zalewano betonem poprzez dwa pionowe szyby, wykonane w stropie. Skrzynka pancerza ustalana była w otworze technologicznym za pomocą dwóch pionowych dwuteowników, osadzonych w ścianie schronu. Ich rozstaw jest identyczny jak dla zestawu NPS-3.
Schron nie otrzymał rowu diamentowego. Łuski, z stanowisk bojowych, kierowane były poprzez zrzutnie do gazoszczelnego zbiornika pod fundamentem obiektu. Właz do zbiornika znajduje się w lewej izbie bojowej. Umożliwiał okresowe czyszczenie zbiornika i usuwanie łusek. Został zabezpieczony uchylną gazoszczelną klapą.
Pomieszczenia schronu
Schron posiada dwa pomieszczenia, chronione drzwiami gazoszczelnymi. Pierwsze z nich (Rys. 01. 3.) o podstawie 2,84 x 1,80 m, umieszczone za prawą izbą bojową, mieściło stanowisko dowodzenia. W stropie obiektu pozostawiono otwór technologiczny na pancerz peryskopu do obserwacji okrężnej. W ścianie tylnej osadzono rurę usuwającą zanieczyszczone powietrze na zewnątrz schronu. Powietrze było zasysane przez wentylator umieszczony na podstawie przy nośnej ścianie działowej.
Drugie z pomieszczeń (Rys. 01. 4.), o znacznie mniejszej kubaturze, miało bardzo uniwersalne przeznaczenie. Spełniało jednocześnie rolę śluzy przeciwgazowej oraz pomieszczenia zaplecza technicznego. Musiało pomieścić kolumnę filtrów przeciwchemicznych PTU -50 z wentylatorem oraz zapewnić swobodny dostęp do strzelnicy obrony wejścia. Napęd ręczny wentylatora napowietrzającego schron zapewniała przekładnia mechaniczna. W przypadku możliwości zasilania schronu z sieci energetycznej lub z pobliskiego schronu ze stacjonarnym agregatem prądotwórczym, stosowano napęd mechaniczny. Silnik elektryczny za pomocą przekładni pasowej (pasek klinowy) napędzał bezpośrednio oś wirnika wentylatora promieniowego.
Wejście do schronu
Wejście do schronu otrzymało standardowe rozwiązanie konstrukcyjne dla obiektów fortyfikacji stałej do ognia bocznego. Korytarz załamany pod kątem prostym zakończony był szczeliną przeciw podmuchową. Zapole schronu oraz podejście do wejścia znajdowało się w sektorze ostrzału strzelnicy na rkm, umieszczonej w zewnętrznej izbie bojowej ckm. Wejście do korytarza chroniły drzwi kratowe lekko cofnięte w głąb wejścia względem lica elewacji. Wewnętrzna strzelnica na rkm broniła wejścia do schronu. W korytarzu umieszczono uproszczoną czerpnię powietrza. Widoczna jest na fot. 07.
[01] typ schronu i jego wersje zostały opisane w opracowaniu: PPK – jednokondygnacyjny schron do ognia bocznego na dwa ckmy i rkm – Linia Mołotowa.